گلستان سعدی

بنی آدم اعضای یکدیگرند                                        که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار                                  دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی                                   نشاید که نامت نهند آدمی